فرقـی  نمـــےکند

بارا טּ وقتــے  بر زمیــن افتاد

دیگر باراטּ نیستـ

من عاشقم...
عاشق پاکی و معصومیت
عاشق نگاهی پاک و بی ریا
عاشق سبزی و بهارو

عاشق تمام شقایق هایی که عاشقند

عاشق تو
عاشق با تو بودن و
بدون تو من عاشق هیچ چیز نخواهم شد

                                                   من عاشقه بارونم...

بهار هم مانند من دلش برای بارانی بی بهانه تنگ شده است....نمی دانم باران می داند یا نه.....ما آدم ها چتر ساختیم تا زیر باران خیس نشویم و بعد باران را کردیم موضوع عاشقانه هایمان.... می گویند خدا فرشته ای دارد که قطرات باران را می شمارد....اما به نظر من همه قطرات ارزش در ذهن ماندن ندارند...قطراتی را باید در خاطر داشت که می شوند تعادلی برای حرارتی عاشقانه....آن هایی را باید در گنجینه ها نگه داری کرد که سعی می کنند بر سر دو نفری ببارند که با تمام قوا سعی میکنند زیر یک چتر جا بگیرند... راستی چرا همیشه باران که می آید یاد احساس خوبمان می افتیم؟؟؟...چرا کسی به فکر دلیل اشک ابرها نیست؟؟؟.... خدای شب های بارانی ای کاش بدانی ما آدم ها یادمان رفت ابرها در وصال شانه ای برای ابراز درد هایشان می گریند وگرنه هرگز چتر نمی ساختیم....

فغ5

خدا هیچوقت اینطور احساس تنهایی نکرده بودم خدا خیلی تنها شدم می دونم واسه همه فراموش

شدم . خدا خیلی بده یکی آرزوی مرگ خودشو کنه خدا نمی خوام دیگه زنده باشم خدا از زندگی خسته

شدم خدا خیلی داغونم هیچکی درکم نمی کنه

خدا می دونی جواد رو به خودت واگذار می کنم خدا باید یه روزی جوابشو بگیره خدا با دل شکستم ازت

خواستم

نمی خواستم دیگه واسش بنویسم و دیگم واسه اون نمی نویسم می نویسم شاید خودم یکم سبک

شم شاید یه روز دوباره این بغضی که ۴ ساله داره خفم می کنه وا شه خدا تو کمکم کن از این جور

زندگی کردن خسته شدم .

وااااااااای خدا........خیلی تنهام

یادم است که من تنهاهستم...اماتنهامن نیستم

من جایی نرفته ام ....جایی برای من نبود....تنهاگوشه ای از خودم نشسته ام

 گاهی دلت می خواهد همه ی حرفات توی نگاهت خونده بشه.وقتی جسارت گفتن کلمات رانداری اما

یه نگاه گنگ تحویل می گیری ویه جمله مثل:چی شده؟!!!اونجاست که بغضتو بالیوان سکوت سر می کشی وبالبخند میگی:نه... هیچی

برتمام قبرهای این شهر بوسه بزن شاید به یاد بیاوری کجامرا جاگذاشتی من درتنهاترین قبراین شهر خفته ام ...صدایکلاغ هارا می شنوی؟دارند برایم فاتحه می فرستند

شب را دوست دارم چراکه درتاریکی چهره ها معلوم نیست وهر لحظه این امید درمن ریشه می زند که

تو امدی ولی من ندیدمت